Mezarlıkların hali...

ODTÜ'ye derse gidip gelirken, Ankara'nın Karşıyaka mezarlığı civarından geçiyorum. Mezarlık tepelere kadar uzanmış. Ve ortaya, af buyrun, iğrenç bir görüntü çıkmış : Sıkış tıkış, yerden yukarı yukarı, anlamsız mermer kutular ! Yamaçlara kondurulmuş dizi dizi sakillikler. Ancak, sorun Ankara'ya has değil. Her kentimizde bu böyle.

Görüntüdeki biçimsizliğin ve zevksizliğin yanı sıra neden anlamsız bulduğumu tanımlamaya çalışayım : Ölenlerimizi zaten belli bir derinlikte, toprağa gömüyoruz. Üzerine inşa edilen gecekondu mantıklı ve kılıklı mermer kutuların, yakınlarımızın derinlerde yatan kalıntıları arasında hiç bağlantısı yok. Zaten, üzerine ne kadar titrerseniz titreyin, bir süre sonra berbat bir hâl alıyor o derme çatma inşaat karikatürleri. Kirleniyorlar, kırılıyorlar, çatlıyorlar, ek yerlerinden dağılıyorlar. Mezarcınızın (!) ilk inşaat sırasında çevrenizde olduğu pervane tavırdan da eser kalmıyor. Herhangi bir bakımı, temizliği, tamiratı yaptırmaya kalktığınızda ya adamı bulamıyorsunuz ya inanılmaz fiyatlar söylüyor. Verdiği sözleri tutmuyor ve bütün bunlardan asla utanmıyor. Sektörleri kimsenin ilgi ve düzenlemesi altında olmadığı için de, ne kakalarlarsa öyle gidiyor.

Şimdi projem, hatta buna önerim demeliyim aslında, şu : Mezarlarımızı, eski Türk/Selçuklu zamanlarındaki gibi, toprağa dikilen tek bir anı taşıyla yapalım artık. O pis kutu kutu görünümden kurtulalım. Çiçeklendirmeyi, çimlendirmeyi, güzelleştirmeyi, doğallığı toprak zeminde yapalım. Mezarlıklarımız genelde sakin ve estetik bir görünüme kavuşsun. (Batı ülkelerinde bu yönde uygulamalar yaygın.)